Αντί βιογραφικού

Τότε, όλες σχεδόν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ προετοίμαζαν πειρετωδώς τις εκδηλώσεις για την 46η επέτειο της “αθάνατης” Οκτωμβριανής Επανάστασης. Οι προετοιμασίες είχαν κιόλας ξεκινήσει από τις 9 Μαίου. Η ημερομηνία αυτή ήταν τόσο μεγάλη και σημαντική, όσο και συμβολική: Ήταν η ημέρα της Νίκης του Κόκκινου Στρατού ενάντια στο Γ΄Ράιχ. Αυτές οι δύο μέρες, 9 Μαίου και 7 Νοέμβρη, στα τάδε σκούρα (κόκκινα) χρόνια το χρόνο στη χ'ωρα μου. Κάτι σαν Χριστούγεννα και Πάσχα για τον υπόλοιπο κόσμο. Ο ίδιος πυρετός αναμονής επικρατούσε και στην οικογένειά μου. Οπατέρας μου που μόλις είχε επιστρέψει από άλλο ένα σοφρωνιστικό-συμμορφοτικό ταξίδι, από μια περιοχή της ΕΣΣΔ, είχε φτάσει στα όρια λιποθυμίας και ήλπιζε μόνο στο θαύμα από ένα θεό που ανά πάσα στιγμή, με και χωρίς ευκαιρία, μας διαβεβαλιωναν ότι δεν υπάρχει. Περίμενε το πρώτο του παιδί. Εμένα. Τα σημάδια έκαναν την εμφάνισή τους πιο νωρίς: Εκείνος ήταν απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής και έκανε την πρακτική του. Όλο το τμήμα και οι καθηγητές του περίμενε να παρακολουθήσει τη διαδικασία του φυσιολογικού τοκετού, που τόσο σπάνιζε στην εντελώς αφύσικη κατάσταση που επικρατούσε, σε όλη τη χώρα.

Εμένα, ανυπόμονη από τη φύση μου(όντως ήμουν) και χωρίς να συννενοηθώ με την μητέρα μου (που ήταν παρούσα στη γέννα) με έπιασε ανασφάλεια ότι δεν θα προλάβαινα να “χαρώ” αρκετές φορές τις μεγαλοπρεπείς παρελάσεις της επετείου της 7ης Νοεμβρίου. Και έτσι στις 6 Νοεμβρίου, 9 η ώρα το βράδυ, άρχισα να χτυπάω την πόρτα για την “είσοδο” ή την “έξοδο”(εξαρτάται από τη φιλοσοφική και θρυσκευτική θέση του καθενός). Πήγαμε όλοι μαζί στον κλειδαρά-γυναικολόγο, μας περίμενε όλη η τάξη του πατέρα μου και ο πατέρας μου. Τελικά γεννήθηκα στις 6 Νοέμβρη, 20 λεπτά πριν την αλλαγή της ημέρας. Έτσι δεν χάλασα την παράδοση της οικογένειας, που ήταν ο “κατ'όικον εορτασμός” της επετείου, και έγινα εκτός από το πρώτο και το αγαπημένο παιδί του πατέρα μου.

Υ.Γ. Μέναμε στην πιο κεντρική πλατεία της πόλης, που κατά κανόνα του “ΧΩΡΑχρόνου” ονομαζόταν Πλατεία Λένιν. Για αυτό το λόγο, όλες οι σχετικές παρελάσεις πριν να δείξουν σεβασμό στον ηγέτη του Κόμματος έδιναν αναφορά στα μπαλκόνια μου. Για να αναδείξει τη “λαμπρότητα” της ημέρας, ο μπαμπάς έκανε ολική συσκότιση στο σπίτι. Η σεμνή τελετή περιελάμβανε εκτός από τη συσκότιση, ατελείωτη πασιέντζα και βότκα καλής ποιότητας με μεζεδάκι, μονολεκτικές προτάσεις στα ρώσικα, που μεγαλώνοντας κατάλαβα πώς ήταν βρισιές. Ο μπαμπάς ήξερε πολύ καλά ρώσικα, τόσο καλά που ήξερε με ποιά προφορά να μιλάει, ώστε οι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι Ρώσος.

Όλα αυτά και πολλά άλλα έκαναν αυτόν τον “αόρατο” δεσμό κόρης-πατέρα όχι μόνο πολύχρωμο, αλλά και απτό. Και ιστορικά αποδείχθηκε η ανασφάλειά μου και όντως μόνο για 20 χρόνια αξιώθηκα να γιορτάσω αυτή τη λαμπρή γιαορτή. Και κάθε χρόνο γέμιζα με περιφάνεια, ποθ η έναρξη του ετήσιου κύκλου της επανάστασης μου προηγούνταν μια μέρα από την Οκτωμβριανή Επανάσταση. Έτσι σιγουρεύτηκα στην περιφάνειά μου το 1983, ενώ η άλλη είχε γεράσει και πέθαινε, εγώ ήμουν μόνο 20, είχα όλη τη ζωή μπροστά μου.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ:

1963-66: Οικογενειακή εξόρμηση, με σκοπό την εξερεύνηση μίας ορεινής κωμόπολης. (εξορία)

1966-69: Άλλη μια ευκαιρία διαρκείας να ερευνήσουμε την πλόυσια παράδοση της πολυεθνικής ΧΩΡας μα; στο Καζακστάν, εξετίας της ανυπακοής του πατέρα μου. (2η εξορία)

1970: Πρώτη και συνειδητά τελευταία έκθεση – Γλυπτική.

1969-80: Σπουδές στο λεγόμενο ΣXOΛΗ-ODEON, για ειδικότερα ταλαντούχα παιδιά – Πιάνο και Σύνθεση.

1980-84: Κρατικό Πανεπιστήμιο της Γεωργίας – Φυσικοχημεία.

1982-85: Παράλληλη εργασία στο Πολυτεχνείο ως καθηγήτρια.

1982-86: Κρατικό Πανεπιστήμιο Γεωργίας, Τμήμα Πολιτιστικών Σπουδών – Σκηνοθεσία και παραγωγή.

1984: Πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια αναπαραγωγής – γέννηση κόρης.

1980 έως και ... : Διάφορες προσπάθειες έκφρασης και οργάνωσης διαφορετικών εκδηλώσεων ( Ταινίες Μικρού Μήκους, συμμετοχή στην Κρατική επιτροπή του Β' Κρατικου Καναλιού, διοργάνωση 1ου Rock Festival στη χώρα μου ... κ.α. Καλιτεχνικές ανησυχίες)

1984-93: Σπουδές στο Κρατικό Ινστιτούτο Θεάτρο και Κινηματογράφου – Σκηνοθεσία, Σεναριογραφία, Σινεμά.

Άλλες ασήμαντες προσπάθειες προσωπικής επιβεβαίωσης ως προς την τέχνη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Σταυράκου, Στούντιο Νότιας Βαυαρίας, Κανάλι 902 κτλ.)

Σήμερα, στην προσπάθειά μου να καλύψω τα χρονολογικά κενά, έγραψα αυτό το βιβλίο.

Αυτά.